Ale jak to mówią kij ma zawsze dwa końce. Wracając na SP2 nasze komórki węchowe zostały wyczochrane przez falę intensywnych zapachów pracującego wina. Nasze mózgi szybko połączyły fakty. Gdzieś tutaj musi być winnica, gdzie może uda nam się w końcu kupić wymarzone lokalne wino prosto od producenta. Przed budynkiem, który wskazał nam jeden z pracowników poza nami czekało kilka innych spragnionych nektaru Dionizosa dusz. 

W oczekiwaniu na właściciela można się zrelaksować na hamaku pod drzewem figowym.

Na miejscu można do woli degustować i kupić wybrane przez siebie produkty. My zdecydowaliśmy się na 5 litrowy karton z kranikiem, który towarzyszył nam już do końca wyjazdu – oczywiście nasze ulubione Nero d’Avola. 

Miejsce to nazywa się Kaggera Societa Cooperativa Agricola i znajduje się przy drodze SS113.

Jak dojechać do darmowych źródeł

Wracamy na trasę. Jeśli jesteście smakoszami wina, polecamy Wam się zgubić tak jak my. A jeśli wolicie inne trunki, to po ok 5,5km na trasie SP2 musicie wypatrywać po lewej stronie billboardu Terme Segestane. Jest to znak należący do hotelu SPA, który my musimy minąć. 

Zaraz za billboardem skręcamy z drogi SP2 ostro w lewo (prawie 180stopni) i po kilkunastu metrach docieramy do rozjazdu. W prawo jest zjazd do hotelu, a my jedziemy w lewo pod górkę. Nie polecamy się rozpędzać, bo łatwo można stracić zęby. 

Prawdopodobnie na drodze będą stały już zaparkowane auta. My również tutaj zaparkowaliśmy, ale spokojnie możemy je minąć i jechać jeszcze dalej, a nasz pojazd zostawić na Parcheggio Terme Libere Segesta.

Z parkingu przedzieramy się ścieżką przez krzaki, która urywa się w rzece. Przez rzekę możemy przejść stąpając po dnie (najlepiej w butach do wody) lub po głazach po lewej stronie (uwaga – śliskie). Dalej znów kawałek przez krzaki, ostry skręt w prawo i jesteśmy na miejscu.

Jak się nie rozgotować

Byliśmy tam w pierwszej połowie września, przy 30 stopniowym upale. Poza nami zażywało kąpieli jeszcze kilka osób. Woda jest tak gorąca, że wychodząc na brzeg, upalne słońce wydaje się nas chłodzić. Nie dajmy się jednak zwieźć pozorom. Gdy moczyliśmy nasze dupki w wodzie, wdychając siarczysto jajeczną woń obserwowaliśmy stojącego na brzegu młodzieńca, który wydawał się w wolnych chwilach praktykować japoński sport narodowy. Po chwili chłopak został zwalony z nóg. Niczym pomnik Lenina poleciał prosto na plecy uderzając o kamienną ‘posadzkę’. Na szczęście od razu została mu udzielona pomoc i nic poważnego się nie stało.

Pamiętajcie więc, jeśli pojedziecie tam w gorący dzień, pijcie dużo wody, nie stójcie na słońcu, chowajcie się w cieniu, a gdy poczujecie się słabiej poinformujcie osobę obok, wyjdźcie z wody i połóżcie się w zacienionym miejscu z nogami powyżej głowy. 

W stronę dziczy

" Krab ma dziwny rodzaj chodu. 

Kiedy wodzisz za nim wzrokiem, 

to nie drepcze on do przodu, 

chociaż stawia krok za krokiem. 

A z jakiego to powodu? 

Bo porusza się wciąż bokiem. "

Ten pierwszy „basen” to nie jest koniec dzikich wód termalnych w tym rejonie. Możecie iść za nim w krzaki. Ścieżka dalej będzie zagrodzona ze znakami ostrzegawczymi i zakazami wejścia. Znaki takie Włosi umieszczają chyba po prostu wszędzie gdzie są skały i gdzie jest szansa, że jeden z nich się pewnego dnia odłamie i spadnie w dół. Miejsc takich na Sycylii jest bardzo dużo, a niestety budżet gmin wystarcza jedynie na postawienie znaku, a nie zabezpieczenie miejsca. My nie odpuściliśmy i przeszliśmy przez ogrodzenie. Dalej jest jeszcze bardziej dziko i parno, prawie jak w buszu. Po drodze spotkaliśmy spacerującego w bok kraba, który wydał nam się tam największym zagrożeniem.

Docelowo dochodzi się na tyły hotelu. Ze skał spływają gorące wody termalne, łącząc się z płynącą obok rzeką. Nie było tam nikogo oprócz nas. Było za to sporo dzikich zbiorników. Niestety przerażała nas wizja, że wkładając do któregoś z nich choćby jeden palec - zostaniemy pożarci przez wygłodniałe, czekające na dnie kraby.